Rozwój ontogenetyczny dziecka to proces rozwoju fizycznego, poznawczego i behawioralnego, który zachodzi w ciągu całego życia człowieka. Jest to ważna część rozwoju człowieka i może być podzielona na różne etapy znane jako ontogeneza.
Etap pierwszy – okres prenatalny
Pierwszy etap rozwoju ontogenetycznego człowieka nazywany jest okresem prenatalnym i trwa od momentu zapłodnienia. Ten okres rozwoju rozpoczyna się w momencie poczęcia, a kończy wraz z narodzinami. W tym czasie zarodek rozpoczyna okres dojrzewania płciowego i przechodzi niesamowite przemiany biologiczne. Podczas pierwszego trymestru, czyli pierwszych trzech miesięcy, tworzą się główne układy narządów. Łożysko rozwija się i wzrasta, dostarczając pożywienia i tlenu rosnącemu dziecku. Dziecko zaczyna się również rozwijać ruchowo w odpowiedzi na bodźce z wewnątrz i z zewnątrz macicy.
W dziewiątym miesiącu okresu płodowego wszystkie główne narządy są obecne i funkcjonują, choć nadal wymagają dalszego dojrzewania. W miesiącu dziesiątym pełnowartościowy noworodek jest gotowy do porodu. Pod koniec ciąży niemowlę powinno mieć prawidłowe tempo rozwoju, proporcje ciała, wykształcone kończyny i być gotowe do zakończenia życia płodowego, aby wejść w kolejny okres życia. Czas prenatalny jest krytycznym czasem dla rozwoju, który przygotowuje jednostkę do życia po urodzeniu.
Drugi etap rozwoju ontogenetycznego dziecka
Drugi etap rozwoju ontogenetycznego dziecka nazywany jest wczesnym dzieciństwem. Ma ono miejsce zazwyczaj między 3 a 6 rokiem życia i jest okresem rozwojowym. W tym czasie dzieci uczą się większej samodzielności, rozwijają umiejętności językowe, nawiązują przyjaźnie z rówieśnikami. Opanowują też podstawowe umiejętności motoryczne i nabywają zdolności rozwiązywania problemów.
Rozwój osobniczy i poznawczy w tym okresie jest szczególnie ważny, ponieważ dzieci zaczynają rozumieć pojęcia, takie jak liczby i kształty. Uczą się również rozpoznawać symbole takie jak litery i cyfry. Rozwój społeczny na tym etapie jest równie ważny. Dzieci uczą się jak wchodzić w interakcje z innymi w odpowiedni sposób, wyrażać emocje w odpowiedni sposób, rozwijać empatię dla innych i nawiązywać przyjaźnie. Wszystkie te osiągnięcia są niezbędne dla przyszłego sukcesu dziecka w życiu. Zobaczyć można skok rozwojowy i sprawność ruchową i intelektualną.
Trzeci etap rozwoju ontogenetycznego
Trzeci etap rozwoju ontogenetycznego znany jest jako etap dojrzałego dorosłego. Występuje on zazwyczaj u osób w wieku od 18 do 65 lat. W tym okresie osoby są w stanie zastosować wiedzę i umiejętności nabyte przez całe życie, aby stać się produktywnymi członkami społeczeństwa. W tym czasie osiągana jest dojrzałość fizyczna, a zdolności poznawcze rozwijają się jeszcze bardziej. Osoby mogą również doświadczyć zmiany stylu życia, która pozwala im stać się bardziej niezależnymi i samowystarczalnymi. Uwarunkowane jest to różnicowaniem w wychowaniu i fazą rozwoju człowieka. Na tym etapie osoby mogą przyjmować znaczące role, takie jak rodzic, partner lub pracownik, co może przynieść poczucie celu i spełnienia. Jest to ważna część rozwoju, ponieważ zapewnia poczucie tożsamości, osiągnięć i przynależności w społeczeństwie.
